© Maxime Visser
Wat is het een tijd geleden dat ik een bericht heb geplaatst. April 2011. Vandaag is het bijna het einde van 14 December 2011. 8 maanden voorbij en mijn leven ziet er bijna nog steeds hetzelfde uit. Op dit moment heb ik evenveel pijn in mijn lichaam als een jaar geleden, toen ik mijn klachten kreeg. Nog steeds weet ik niet wat ik heb en moet ik er volgens doktoren "er mee leven".
Ik geniet van het leven en haal het beste uit een dag, maar soms.. Soms gaat dit niet. Dan wil mijn lichaam niet mee werken en doet het waar het zelf zin in heeft. Zit ik weer thuis met het idee wat ik had kunnen doen. Welke dingen ik mis die zo gewoon zijn in het leven, maar wat je eigenlijk niet als speciaal beschouwd als het gewoon is voor jou.
Steeds vaker begin ik meer te beseffen wat ik nu nog steeds kan, en ik hier juist naar moet kijken. Die dingen die het leven zo prachtig maken. De kleine dingetjes, een onbekend iemand die je begroet, nét dat kleine straaltje zonlicht op je hoofd, een dikke 9,5 voor je proefwerk waarvoor je niet hebt geleerd(!), een knuffel van een heel dierbaar iemand enzovoort.
Ik hou van het leven en ben nog lang niet klaar met het genieten ervan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten